mistyka

ROZDZIAŁ V.
O korzyściach, wynikających dla duszy z zapomnienia i opróż­nienia z wszelkich myśli i wiadomości, które w zakresie pamięci w naturalny sposób może posiadać.

Zamiast wspomnianych wyżej szkód, jakie odnosi du­sza z przypominań, możemy zbierać korzyści z tego, co im przeciwne, a więc z zapomnienia i opróżnienia się z nich. Bo jak mówią fizycy: jedna reguła dwu równocze­śnie dotyczy przeciwieństw. A więc, po pierwsze, zapomnienie powoduje radość i pokój umysłu, uwalniając od zmartwień i niepokojów, jakie powstają skutkiem rozpamiętywań i wiadomości, za czym idzie ważniejsza nad nie czystość sumienia i duszy, przysposabiająca wielce do przy­jęcia mądrości ludzkiej i Bożej.Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (35) – O korzyściach, wynikających z zapomnienia i opróż­nienia z wszelkich myśli i wiadomości ze źródeł naturalnych i nadnaturalnych

ROZDZIAŁ III.
O drugiej szkodzie, jakiej dusza doznać może od szatana w drodze pojmowań naturalnych pamięci.

Drugą szkodą pozytywną, jakiej dusza doznać może za pośrednictwem wiadomości pamięciowych, to szkoda ze strony szatana, który przez nie ogromną zyskuje nad nią władzę. Może on bowiem przez podsuwanie kształtów, wspom­nień i rozważań tchnąć w duszę pychę, chciwość, zawiść, gniew itp. i doprowadzić do niechęci nieusprawiedliwionej i próżnej miłości i w różne oszukiwać sposoby. Ponadto zwykł on zmyślać pewne rzeczy i zakorzeniać je w fantazji, tak, by fałszywe zdawały się prawdziwymi i odwrotnie.

Wszystkie wreszcie największe oszukania i szkody, jakie demon duszy wyrządza, wnikają przez wiadomości i rozwa­żania pamięci, która, jeżeli zaciemnia się odnośnie do wszyst­kich i unicestwia je w zapomnieniu, zamyka jak najszczel­niej drzwi przed szkodą i wyswobadza się z wszystkich tych nieszczęść, co wielkie stanowi dobro.

Niczego demon nie dokaże w duszy inaczej, jak przez działania jej władz, a szczególnie przez wiadomości i rozróżniania; od nich to bowiem prawie wszelka ich czynność zależy. Stąd, jeśli się pamięć w nich unicestwia, demon wszelką traci możność wpływu, albowiem nie znajduje niczego, za co by uchwycił, a bez niczego niczego nie może.Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (34) – O drugiej i trzeciej szkodzie, jakiej dusza doznać może od szatana w drodze pojmowań naturalnych pamięci

KSIĘGA TRZECIA

Omawia się w niej oczyszczenie i Noc czynną pamięci i woli, oraz podaje naukę dla duszy, jak się zachować ma odnośnie do pojmowań obydwu tych władz, iżby w nich doszła do zjednoczenia z Bogiem, w doskonałej nadziei i miłości

WYJAŚNIENIE

Gdyśmy już dopełnili pouczenia umysłu, pierwszej z władz duszy, za pomocą wszelkich jego pojmowań, w pierwszej cnocie teologicznej, którą jest Wiara, iżby w zakresie tej władzy dusza za pośrednictwem czystości Wiary mogła zje­dnoczyć się z Bogiem, zostaje teraz uczynić to samo wzglę­dem dwu innych władz duszy, którymi są pamięć i wola, oczyszczając je również odnośnie do ich działania tak, aby według obu tych władz doszła do zjednoczenia z Bogiem w doskonałej nadziei i miłości. Uskuteczni się to pokrótce w tej trzeciej księdze; albowiem po skończeniu z umysłem, który jest jakby zbiorem wszystkich przedmiotów, jakie do owych władz się przedostają, przebyliśmy już wielką część drogi i nie potrzeba nam rozszerzać się zbytnio nad tymi władzami. Niepodobna bowiem, by człowiek duchowy, jeśli gruntownie wyćwiczy umysł we Wierze według podanej mu nauki, nie nabył jej również odnośnie do dwu władz innych w pozostałych cnotach, kiedy działania jednych zależne są od drugich. Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (32) – O przyrodzonych pojmowaniach pamięci i jak powinna się ona opróżnić, ażeby dusza mogła zjednoczyć się z Bogiem

ROZDZIAŁ XXX.
Omawia pojmowania, jakie umysł odbiera z uczuć wewnętrz­nych, w sposób nadnaturalny powstających w duszy. Podaje ich przyczyny, oraz sposób, w jaki dusza ma się zachować, ażeby nie mieć z nich przeszkód na drodze Bożego zjednoczenia.

Mamy teraz mówić o czwartym i ostatnim rodzaju pojmowań umysłowych, które, jak powiedzieliśmy, przenikają umysł z uczuć duchowych, jakie niejednokrotnie w sposób nadprzyrodzony powstają w duszach kontemplatywnych, za­liczane przez nas do rzędu wyraźnych i zrozumiałych poj­mować umysłu.

Te zrozumiałe uczucia duchowe mogą być dwojakie. Jedne powstają w poruszeniach woli, drugie w sub­stancji duszy, i wiele mieć mogą rodzajów. Uczucia woli, gdy pochodzą od Boga, bardzo są wzniosłe, lecz te, które powstają w substancji duszy, nierównie wznioślejsze, a nadto pełne dobra i pożytku.

Przyczyny ich powstawania nie zna i nie rozumie ani dusza, ani ten, co ją prowadzi, ani jakimi drogami Bóg owych łask użycza.Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (31) – O pojmowaniach, jakie umysł odbiera z uczuć wewnętrz­nych, w sposób nadnaturalny powstających w duszy.

ROZDZIAŁ XXIX.
W którym jest mowa o słowach substancjalnych, jakie duch odbiera wewnętrznie, o odróżnieniu tych słów od formalnych, o ko­rzyści, jaką przynoszą, tudzież o posłuszeństwie i poważaniu, jakie dusza mieć dla nich powinna.

Trzecim rodzajem słów wewnętrznych, są, jak mówi­liśmy, słowa SUBSTANCJALNE , które choć równocześnie są i FORMALNYMI, bo najformalniej wrażają się w duszę, różnią się przecież od nich tym, że słowo SUBSTANCJALNE sprawia w duszy skutek istotny i żywy, podczas gdy samo FORMALNE tak nie działa. Stąd to, choć prawdą jest, że wszelkie słowo substancjalne jest zarazem formalnym, to jednak nie każde formalne jest substancjal­nym, a tylko to, które, jakośmy wyżej powiedzieli, wraża w duszę to, co oznacza.Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (30) – O słowach SUBSTANCJALNYCH, jakie dusza odbiera wewnętrznie, o odróżnieniu tych słów od formalnych

ROZDZIAŁ XXVI.
Mówi o słowach wewnętrznych, jakie w sposób nadprzyrodzony udzielać się mogą duchowi. Podaje ich rodzaje.

Trzeba, żeby czytelnik pamiętał zawsze o celu, do ja­kiego dążę w tej książce, a którym jest przeprowadzenie duszy przez wszelkie jej pojmowania naturalne i nadnatu­ralne, prosto, bez zaprzątania się czymkolwiek i w czystości Wiary do Boskiego zjednoczenia z Bogiem. Pragnę, aby zro­zumiał, iż mimo że udzielanej tu przeze mnie nauki o pojmowaniach duszy nie podaję mu tak obficie i szczegółowo, jakby tego umysł jego wymagał, co do przedmiotu i podziału, to jednak odpowiadam w tym celowi. Odnośnie bowiem do wszystkich wystarczającą daję ilość wskazówek, objaśnień i dowodów, by dusza we wszelkich wypadkach zewnętrznych i wewnętrznych umiała zachować się roztropnie i postępo­wać naprzód. Z tej to przyczyny tak krótko załatwiłem się z pojmowaniami proroczymi i z resztą pozostałych, choć wiele miałbym do powiedzenia o każdym, ze względu na różnice, stopnie i sposoby, jakie z nich poszczególne mieć mogą, co zdaniem moim stanowi temat niewyczerpany.

Zadowalając się przeto jedynie tym, co według mnie określa samą istotę tych rzeczy, podaję naukę i środki ostrożności, jakich używać należy, tak we wspomnianych, jak we wszyst­kich im podobnych, jakie tylko zajść mogą w duszy. Tak  samo postąpię z trzecim rodzajem pojmowań, nazwanych przez nas SŁOWAMI NADPRZYRODZONYMI, które bez pośrednictwa jakiegokolwiek zmysłu cielesnego udzielają się osobom duchowym , a choć liczne są ich rodzaje, można je, jak sądzę, sprowadzić wszystkie do trzech, a mianowicie: do słów SUKCESYWNYCH, FORMALNYCH I SUBSTANCJALNYCH

SUKCESYWNYMI nazywam pewne słowa i zdania, jakie duch w sobie skupiony formuje i wyprowadza na podstawie własnego rozumowania.

Słowami FORMALNYMI są pewne słowa wyraźne i dosłyszalne, które duch przyjmuje od osoby trzeciej, cza­sami w skupieniu, a czasem nie.

Słowami zaś SUBSTANCJALNYMI są inne, również formalnie udzielające się duchowi skupionemu, lub nieskupionemu, które w substancji duszy sprawiają i powodują istotę wyrażanej przez siebie cnoty. O tych wszystkich mó­wić tu będziemy kolejno.Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (28) – O pojmowaniach „sukcesywnych”, na podstawie własnego rozumowania

ROZDZIAŁ XIX.
Objaśnia, jak mimo że Bóg odpowiada niekiedy na to, o co się Go prosi, nie lubi, by sposobu takiego używano, i udowadnia, że chociaż zgadza się i odpowiada, gniew a się o to niejednokrotnie.

Sądzą niektórzy ludzie, że dobrą jest rzeczą ciekawość, z jaką niekiedy starają się dowiedzieć pewnych rzeczy drogą nadprzyrodzoną, myśląc, że sposób to niena­ganny i podobający się Bogu, ponieważ czasem odpowiada On na ich żądanie.

Jakkolwiek byłoby prawdą, że odpowiada, to ani spo­sób ten nie jest nienaganny, ani Bóg Sobie w nim nie po­doba, raczej przeciwnie, a nadto często gniewa Go on, i wielce obraża. Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (23)- O tym że Boga gniewa szukania wizji i dopuszcza wiele sposobów błądzenia odnośnie do nich

ROZDZIAŁ XVIII.
W którym udowadnia się świadectwami z Pisma świętego, jako słowa Boże, mimo że zawsze są prawdziwe, nie zawsze pewne są w swych własnych przyczynach.

A teraz należy nam uzasadnić drugi powód, dlaczego wizje i słowa, pochodzące od Boga, mimo że zawsze prawdziwe są w sobie, nie zawsze pewne są odnośnie do nas, a to z racji przyczyn i motywów, na których się opierają.Czytaj dalej »Droga na Górę Karmel – Św. Jan od Krzyża (22)- O tym jak słowa Boże, mimo że zawsze są prawdziwe, nie zawsze się spełniają