Przejdź do treści

Eucharystia

Miłość Pana Jezusa w Najśw. Sakramencie – Św. J. Pelczar

Zaprawdę, niewypowiedzianą miłość okazał Syn Boży, iż Bóstwo swoje połączył z człowieczeństwem i stał się nam „po­dobnym we wszystkim oprócz grzechu„, — iż jako Bóg-człowiek żył wśród ludzi i umarł za nich, jako ofiara jednająca świat z Bo­giem. Zdaje się, że tu już powinien być kres Jego miłości, bo wszakże On sam powiedział: „ Większej nad tę miłość żaden nie ma: aby kto duszę swą położył za przyjacioły swoje” (1′); lecz mi­łość Jego wynalazła jeszcze jeden stopień, — On „umiłowawszy swe, którzy byli na świecie, do końca je umiłował“ (2), albowiem  został z nimi do końca. I kiedyż został?Czytaj dalej »Miłość Pana Jezusa w Najśw. Sakramencie – Św. J. Pelczar

Miesiąc z Sercem Jezusa (Dzień 22)

DZIEŃ DWUDZIESTY DRUGI

Tajemnice miłości Jezusa

I. Tajemnica miłości: Eucharystya

Umiłował mię i wydał same­go siebie za mię.
(Gal. II, 20).

Wspomnieliśmy już o tem, że serce ob­jawia swe myśli i uczucia głównie przez czyny, lecz miłości swojej dowodzi poświę­ceniem, zaparciem się siebie aż do wyni­szczenia się za tych, których kocha. Pan Jezus ukochał nas nieskończenie, idąc za natchnieniem Serca Swego, poświęcił się dla nas, oddał się nam, wyniszczył się zu­pełnie, bez podziału, bezpowrotnie… Serce Jego jest prawdziwą ofiarą miłości.

Nad nieskończoną też wartością tych ofiar, któ­re Chrystus Pan poniósł dla nas, zastanawiać się będziemy.. Będzie to najgłówniej­sza część naszych ćwiczeń o miłości Jezusa, która zwycięski sztandar miłości ku Niemu w duszach naszych wystawi.Czytaj dalej »Miesiąc z Sercem Jezusa (Dzień 22)

Przenajświętsza Ofiara – cz.III Msza św. jest ofiarą

Przenajświętsza Ofiara – cz.II – Ofiara krzyżowa

Na każdym miejscu poświęcają i ofiarują imieniu memu ofiarę czystą, bo wielkie jest imię moje między narody, mówi Pan zastępów

Malach 1, 11

Wielkiego dzieła dokonał Chrystus Pan na górze Kalwarii. Siebie samego ofiarował Ojcu Niebieskiemu jako kapłan najwyższy za grzechy świata.
Otchłań piekła zamknięta, a otwarte podwoje niebios. Zdjęte przekleństwo z ziemi, wyrzeczone w raju a z nieba rozlany na świat obfity strumień zmiłowania Pańskiego – z niewoli szatana powołani ludzie do godności synów Bożych – z synów gniewu i potępienia mają się stać uczestnikami wiecznego szczęścia.
Cóż większego mógł sobie człowiek życzyć nadto? Czy mógł dostąpić czegoś zaszczytniejszego? Miłosierdzie Twoje Panie, jest ponad ludzkie pojęcie!
Czytaj dalej »Przenajświętsza Ofiara – cz.III Msza św. jest ofiarą

Przenajświętsza Ofiara – cz.II – Ofiara krzyżowa

„Za wszystkich umarł Chrystus, aby i którzy żyją, już nie sami sobie żyli, ale temu, który za nie umarł“
(II Kor. 5, 15).

 
Przez ofiarę, jak słyszeliśmy w poprzedniej nauce, uznaje człowiek najwyższy majestat Pana Boga, Jego wszechwładzę nad całym światem, a swoją słabość i zupełną od Niego zależność – ofiarą oddaje Mu cześć najdoskonalszą, najwspanialszą. Ofiary Izraelitów były prawdziwe, bo składano je Bogu prawdziwemu i przez Niego były przepisane. Były prawdziwe, ale niewystarczające, bo zwierzęta nierozumne nie mogły zadość uczynić obrażonej sprawiedliwości Bożej przez człowieka, istotę rozumną, stąd św. Paweł Apostoł nazywa te ofiary „elementami mdłymi i niedostatecznymi” (Gal 4, 9).
Czytaj dalej »Przenajświętsza Ofiara – cz.II – Ofiara krzyżowa

O miłości Jezusa Chrystusa okazanej w ustanowieniu Komunii Świętej

Jezus Chrystus zasługuje abyśmy Go kochali dla miłości Jego, którą nam okazał w ustanowieniu Najświętszego Sakramentu ołtarza.

 
1. „Wiedząc Jezus, iż przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swe… do końca je umiłował.“ (Jan. 13. l.) — Najmiłościwszy Zbawiciel nasz wiedząc, że zbliżyła się godzina odejścia jego z tej ziemi, wprzód nim wydał się na śmierć dla nas, chciał pozostawić nam największy dowód miłości swojej w tem, że nam dał Przenajświętszy Sakrament. Mówi Święty Bernardyn Seneński, że dary miłości przekazane przy śmierci, silniej utwierdzają się w pamięci, i stawają się milsze. Dla tego przyjaciele umierając, zwykli osobom ukochanym za życia dawać jakie ofiary na pamiątkę swego afektu. Ale Ty o Jezu mój, opuszczając ten świat, cóżeś nam zostawił jako znak swojej miłości ? -— Oto zostawiłeś nam Ciało swoje, krew swoją, duszę swoją, bóstwo swoje, całego siebie, nic nie pozostawiwszy sobie! Całego siebie dal tobie, mówi Święty Chryzostom, sobie nic nie zostawił.
Czytaj dalej »O miłości Jezusa Chrystusa okazanej w ustanowieniu Komunii Świętej

Przenajśw. Sakrament – OBECNOŚĆ Zbawiciela na ziemi

Boski Zbawiciel wstąpił do nieba, a jednak, jak uczy nas wiara Św., pozostał cieleśnie tu na ziemi, wśród nas. Cud ten jest owocem Najświętszego Sakramentu. Jego istota polega na tym, że Pan Jezus  prawdziwie, rzeczywiście i istotnie z ciałem i duszą, z Bóstwem i człowieczeństwem, jest obecny pod osłoną sakramentalnych postaci, gdziekolwiek i dopóki tylko trwają te postacie. Przenajświętszy Sakrament jest to istotnie złoty pierścień, który łączy niebo z ziemią.
1. Wysuwa się tu od razu na pierwsze miejsce jeden z doniosłych owoców ustanowienia Przenajświętszego Sakramentu, mianowicie ustawiczna
OBECNOŚĆ  Zbawiciela na ziemi.
Czytaj dalej »Przenajśw. Sakrament – OBECNOŚĆ Zbawiciela na ziemi

O Komunii Świętej – św. Teresa od Jezusa

„Gdybyśmy miały tak wielką wiarę i tak gorącą miłość, z jaką należałoby nam zawsze przystępować do Najświętszego Sakramentu, sądzę i pewna tego jestem, że dość byłoby jednego przystąpienia na wzbogacenie nas we wszelkie łaski i dobra niebieskie; jakże więc daleko bardziej powinna by w nas sprawić ten skutek Komunia św., tak często przyjmowana! Ale snać ozięble i ze zwyczaju tylko zbywamy tak wielką sprawę, i dlatego tak mało z niej odnosimy owocu” (1).

Czytaj dalej »O Komunii Świętej – św. Teresa od Jezusa

Maryja i Najświętszy Sakrament

„Rzeczywista obecność Pana Jezusa w Eucharystii jest niejako związana z Maryją” – mówi kardynał Pie.

Pierwsze bluźnierstwo, wyrzeczone przeciw Najświętszemu Sakramentowi Ołtarza, polegało na tym, iż zaprzeczono, jakoby Ciało Eucharystyczne Zbawiciela było ciałem, z Maryi zrodzonym. Jako odpowiedź na to przeczenie Kościół ułożył akt wiary naszej w tych słowach: „Witam Cię, Ciało prawdziwe, zrodzone z Maryi Dziewicy”. Dlatego nie ma świątyni katolickiej, w której byś obok Tabernakulum, zawierającego Ciało Jezusowe, nie spostrzegł obrazu Tej, która była pierwsza Jego przybytkiem żyjącym. Widzimy stąd, że Najświętsza Maryja Panna nie jest dla Najświętszego Sakramentu obcą i nie może być obojętną na hołdy, które Mu oddają Ci, co odwiedzają Boską Eucharystię.

Czytaj dalej »Maryja i Najświętszy Sakrament