Przejdź do treści

Apokalipsa Św. Jana – Z objaśnieniami (cz.4)

ROZDZIAŁ 4

O widzeniu tronu Bożego, dwudziestu czterech starców, czterech zwierząt itd.

 
1Potymem widział, a oto drzwi otworzone w niebie, a głos pierwszy, którym słyszał jakoby trąby gadającej ze mną, mówiący: Wstąp sam, a pokażęć, co się ma dziać potym. ( A oto drzwi otworzone w niebie. Otwierają się drzwi nieba, ażeby S. Jan mógł zobaczyć Boga sie­dzącego na tronie i dwudziestu czterech starców, i t. d. Było to widzenie w wyobraźni, ponieważ niebo nie ma drzwi któreby się otwierały i zamykały. To otwarcie drzwi oznaczało, iż Bóg chce go przypuścić do poznania rzeczy wielkich i tylko w niebie wiadomych, które mu mu ukazać postanowił.— A głos pierwszy, który słysza­łem. Znowu usłyszałem ów pierwszy głos, o którym mó­wiłem (roz. 1, 10). Może być i taka myśl, iż to był pierwszy z tych głosów, które potem miał usłyszeć. — Wstąp sam. Wstąp tu, do nieba, myślą i duchem, nie ciałem. —Co się ma dziać potem. Co spotka Kościoł, cze­go Kościoł doświadczy, od tej chwili aż do końca świata.)Czytaj dalej »Apokalipsa Św. Jana – Z objaśnieniami (cz.4)

Apokalipsa Św. Jana – Z objaśnieniami (cz.3)

ROZDZIAŁ 3

O widzeniu odnoszącem się do kościołów Sardyjskiego, Filadelfskiego i Laodyckiego.

 
1A anjołowi kościoła Sardyjskiego napisz: To mówi, który ma siedm Duchów Bożych i siedm gwiazd: znam uczynki twoje, iż masz imię, że żywiesz, aleś jest umarły (Aniołowi kościoła Sardyjskiego. Bisku­powi Sardyjskiemu. Sardes była stolicą Lidyi. Kto zaś był tym biskupem, niewiadomo. — Który ma siedm Duchów Bożych. Duchów, to jest aniołów, rządców kościo­ła; jak gdyby rzekł: Biskupie Sardyjski! Zostajesz wśród świętych aniołów i biskupów; zawstydź się, że ty jeden nie święcie żyjesz; zawstydź się, że zaniedbujesz obo­wiązki biskupie, które inni pełnią tak gorliwie; zawstydź się, że ty, co innych powinieneś był ożywiać, sam w śmierci duszy zostajesz.—Siedm gwiazd. Siedmiu bisku­pów. — Masz imię, że żyjesz, aleś jest umarły. Jak gdy­by rzekł: Znam obyczaje twoje, i wiem, iż ci się zdaje że żyjesz i wiele dobrego robisz, chociaż rzeczywiście jesteś umarły, gdyż przez grzech łaskę utraciłeś. Zdaje się, że grzechem tego biskupa było niedbalstwo w spra­wowaniu urzędu biskupiego, niedbalstwo w nauczaniu, przestrzeganiu i poprawianiu ludu, niedbalstwo w utwier­dzaniu słabych, w zapobieganiu zgorszeniom, w potłumieniu kacerstw, i t. d.)Czytaj dalej »Apokalipsa Św. Jana – Z objaśnieniami (cz.3)

Apokalipsa Św. Jana – Z objaśnieniami (cz.2)

ROZDZIAŁ 2

O widzeniu odnoszącem się do kościołów Azyi: Effezu , Smyrny, Pergamu i Tyatyry.

 
1Anjołowi Efeskiego kościoła napisz: To mówi, który trzyma siedm gwiazd w prawicy swej, który chodzi między siedmią lichtarzów złotych. (Aniołowi Efezkiego kościoła. Biskupowi Efezkiemu, którym według powszechnie przyjętej opinii, był ś. Tymoteusz. Efez zaś był stolicą Azyi Mniejszej. Patrz Wujka.)
2Wiem sprawy twoje i pracą, i cierpliwość twoję a iż nie możesz cierpieć złych i doświadczałeś tych, którzy się mienią być Apostoły, a nie są, i nalazłeś je kłamcami. ( Sprawy twoje. Dobre i pożyteczne Kościołowi, któreś wykonywał pierwej nim zastygła w tobie mi­łość. — Pracę. Poniesioną dla zbawienia dusz. — I cier­pliwość twoję. W znoszeniu trudów i przeciwności. — A iż nie możesz cierpieć złych. Jawnych grzeszników znosić nie możesz, tak iż albo ich poprawisz, albo wyłą­czasz z Kościoła.— I doświadczałeś tych, którzy się mie­nią być Apostoły. Zbadałeś i skarciłeś tych, którzy fałszywie sobie tytuł apostołów przybierają.)Czytaj dalej »Apokalipsa Św. Jana – Z objaśnieniami (cz.2)

BIBLIA Jakuba Wujka

BIBLIA ŁACIŃSKO – POLSKA
CZYLI PISMO ŚWIĘTE STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU
Podług tekstu łacińskiego WULGATY i przekładu polskiego x. JAKUBA WUJKA. Z komentarzem MENOCHIUSZA