Czytaj dalej »Rozmyślania o pokucie cz. 12 – O grzechach przeciw Duchowi Świętemu
Pokuta przez spowiednika nam naznaczona, przez nas dobrowolnie przyjęta i wypełniona, zowie sią zadosyćuczynieniem. Częścią sakramentu pokuty jest ona konieczną. Gdy je spełniamy, to 1-e Bogu wyrządzoną zniewagę nagradzamy. 2-e Bliźniemu sprawioną szkodę naprawiamy. Te dwa punkta stanowić będą treść niniejszego rozmyślania.Czytaj dalej »Rozmyślania o pokucie cz. 10 – Zadośćuczynienie
Spowiadając się przed kapłanem mającym moc odpuszczenia grzechów, strzec się należy bardzo, 1. dwoistości umysłu, 2. dwoistości serca, 3. dwoistości języka. Trzy te punkta będą przedmiotem rozmyślania niniejszego.
1.
a. Dwoistość umysłu jest wtedy, gdy nie wierzymy tak, jak wierzy dziecię, wszystkiemu co mówi spowiednik dla naszego zbawienia. Gdy wierzymy tylko temu, co się nam podoba, co się najbardziej zgadza z naszem usposobieniem, z naszemi wyobrażeniami i naszemi osobistemi skłonnościami.Czytaj dalej »Rozmyślania o pokucie cz. 9 – Jakość spowiedzi
Rozmyślania o pokucie cz. 7 – Mocne postanowienie poprawy
Kto jest nie stały w danej obietnicy poprawy, ten 1) wielką szkodę ponosi za życia,
2) wielki ból uczuwa przy śmierci, 3) wielkie ma pohańbienie na sądzie ostatecznym, 4) niesłychaną mękę w piekle. Oto cztery punkta,które pod bliższą uwagę weźmiemy w rozmyślaniu niniejszem.Czytaj dalej »Rozmyślania o pokucie cz. 8 – Niestałość w przyrzeczeniu poprawy.
Mocne przedsięwzięcie poprawy życia winno być bezwzględne, a nie warunkowe,silne a nie chwiejące się, skuteczne a nie spekulacyjne, powszechne, to jest, rozciągające się do wszystkich grzechów śmiertelnych, a nie ograniczone do niektórych tylko, wyraźne, pewne, formalne, a nie ogółowe, nieokreślone i domyślne tylko.
Rozmyślania o pokucie cz. 5 – Żal za grzechy
1. Nic tak skutecznie w nas nie rozbudza żalu, jak rozważanie męki i śmierci Jezusa
Chrystusa, który z czystej miłości, aby nas zbawił, tyle poniósł cierpień niewysłowionych.
2.Niech grzesznik zawsze przed sobą ma krucyfiks, gdy pragnie obudzić w swem sercu żal, i niech się zastanawia nad tern i trzema pytaniami: Kto cierpi? Co cierpi? Za kogo
cierpi?Czytaj dalej »Rozmyślania o pokucie cz. 6 – Pobudki do żalu za grzechy.
Rozmyślania o pokucie cz. 4 – Codzienny rachunek sumienia
Żal za grzechy. Jego objawy.
1. Zgrzeszyłem, przebacz mi Panie, błagam pokornie. Żałują mocno.
2. Słusznieś mię opuścił, łaskę swoją zmniejszył, własnym siłom zostawił. Czuję niemoc moją.Czytaj dalej »Rozmyślania o pokucie cz. 5 – Żal za grzechy
Rachunek sumienia trzeba robić koniecznie co dzień, gdyż on niezliczone pożytki sprowadza na robiącego. Każdy z nas robiąc rachunek sumienia lepiej poznaje siebie samego; skutkiem wad, jakie w sobie dostrzega, upokarza się przed Bogiem. Pokora skłania go, aby prosił, błagał, a przez to ściąga na siebie nowe łaski z nieba; usposabia się do dokładnej spowiedzi; nie dopuszcza, aby występek zakorzenił się w duszy; ułatwia skruchę przez częste jej akty, wskazuje okazje niebezpieczne i takowym zapobiega, przewiduje niebezpieczeństwa, uporządkowuje przyszłość, słowem, czyni człowieka rozsądniejszym, baczniejszym, czystszym, pokorniejszym, gotowym na śmierć nawet każdej chwili.
a. Wiemy, że ucztę ludzie lubią. Jeśli i my do nich należymy, to starajmy się głównie
o dobre i pewne sumienie, o myśl czystą, od wszelkich brudów grzechowych wolną. Mędrzec bowiem Pański zapewnia i doświadczenie uczy, że myśl bezpieczna i niewinna, żadnem przestępstwem nieskalana, jest jak ciągła uczta, ustawiczne gody. „ Mens secura quasi juge convivium“.
b. Święto jest pożądane każdemu. Będzie je miał, kto troskę o dobre sumienie okaże. „Święto bowiem stanowi nie wielka rzesza zebranych, ale cnota; nie kosztowne ubranie, ale pobożność; nie zastawa stołowi, ale troska o dusze. Nąjwiększem świętem jest sumienie dobre. Kto pełni sprawiedliwość i dobre uczynki, ten bez święta świętuje, prawdziwej z dobrego sumienia pociechy doznając; kto w grzechu i złości żyje, kogo sumienie o wiele przestępstw obwinia, ten i przy nąjwiększem święcie, święta w swej duszy wcale nie odczuwa”.Czytaj dalej »Rozmyślania o pokucie cz. 3 – Troska o sumienie
