1. Chrystus. Synu, jeśli szczerze pragniesz być Szczęśliwym, mnie uważać musisz za najwyższy i ostateczny swój cel. Ta intencja oczyści serce twoje, które często niegodziwie skłania się ku sobie i ku stworzeniom. Bo jeśli siebie samego w czem szukasz, wnet ustajesz i usychasz.
Wszystko więc na pierwszem miejscu do mnie odnosić powinieneś, gdyż ja wszystko ci dałem. Uważ, że poszczególne stworzenia płyną z Najwyższego Dobra, że zatem do Mnie, jako do swego początku, odnosić je należy.
2. Ze mnie, jakby ze żywego zdroju, maluczki i wielki, ubogi i bogaty, czerpią wodę żywą: a ci, co służą mi ochoczo i szczerze, odbierają łaskę po łasce.
Kto natomiast poza mną będzie chciał chlubić się lub szukać zadowolenia w doczesnem jakiemś dobru, ten nie ustali się w prawdziwej radości i nie rozszerzy swego serca, lecz na wiele napotka przeszkód i licznych dozna ucisków.
Nic zatem dobrego nie powinieneś przypisywać sobie, ani też żadnych zalet przyznawać komukolwiek z ludzi, lecz oddaj wszystko Bogu, bez którego człowiek nic nie posiada. Ja dałem wszystko, ja też wszystko chcę mieć zpowrotem i z wielką ścisłością wymagam dziękczynienia.
3. Oto prawda, przed którą pierzcha próżna chwała.
Gdy zaś łaska niebios i prawdziwa miłość opanuje duszę, nie ostanie się żadna zazdrość i nie zacieśni serca doczesna miłość.
Albowiem miłość Boga pokonywa wszystko i rozszerza wszystkie władze duszy.
Jeśli zdrowy masz sąd, we mnie tylko radować się i we mnie jedynie nadzieję swą pokładać będziesz; bo nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg (Łuk. 18. 19.), którego nad wszystko wielbić i we wszy stokiem błogosławić należy.
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów
Я всякий раз возблагодаряю имеющихся родственников за то, что они дали лично мне гиперссылку на настоящий портал