O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA -Wszystko do Boga, jako do ostatecznego końca odnosić należy

1. Chrystus. Synu, jeśli szczerze pragniesz być Szczęśliwym, mnie uważać musisz za najwyższy i ostate­czny swój cel. Ta intencja oczyści serce twoje, które często niegodziwie skłania się ku sobie i ku stworzeniom. Bo jeśli siebie samego w czem szu­kasz, wnet ustajesz i usychasz.
Wszystko więc na pierwszem miej­scu do mnie odnosić powinieneś, gdyż ja wszystko ci dałem. Uważ, że poszczególne stworzenia płyną z Najwyższego Dobra, że za­tem do Mnie, jako do swego począt­ku, odnosić je należy.

2. Ze mnie, jakby ze żywego zdro­ju, maluczki i wielki, ubogi i boga­ty, czerpią wodę żywą: a ci, co słu­żą mi ochoczo i szczerze, odbie­rają łaskę po łasce.

Kto natomiast poza mną będzie chciał chlubić się lub szukać zado­wolenia w doczesnem jakiemś dobru, ten nie ustali się w prawdziwej ra­dości i nie rozszerzy swego serca, lecz na wiele napotka przeszkód i licznych dozna ucisków.
Nic zatem dobrego nie powinie­neś przypisywać sobie, ani też ża­dnych zalet przyznawać komukol­wiek z ludzi, lecz oddaj wszystko Bogu, bez którego człowiek nic nie posiada. Ja dałem wszystko, ja też wszy­stko chcę mieć zpowrotem i z wiel­ką ścisłością wymagam dziękczynie­nia.

3. Oto prawda, przed którą pie­rzcha próżna chwała.
Gdy zaś łaska niebios i prawdziwa miłość opanuje duszę, nie osta­nie się żadna zazdrość i nie zacie­śni serca doczesna miłość.
Albowiem miłość Boga pokonywa wszystko i rozszerza wszystkie wła­dze duszy.
Jeśli zdrowy masz sąd, we mnie tylko radować się i we mnie jedy­nie nadzieję swą pokładać będziesz; bo nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg (Łuk. 18. 19.), którego nad wszystko wiel­bić i we wszy stokiem błogosławić na­leży.

Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów