Mów Panie, bo słucha sługa Twój. (I. Król. 3. 9.)
Sługa Twój jestem: daj mi rozumienie, abym umiał świadectwa Twoje. (Psalm 118. 125.)
Nakłoń serce moje ku słowom ust Twoich; niech płynie jako rosa wymowa Twoja. (Psalm 118. 36. Deut. 33. )
Synowie izraelscy mówili niegdyś do Mojżesza: Mów ty do nas a słuchać będziemy: niech Pan do nas nie mówi, byśmy snać nie pomarli. ( Exod. 20.
19.)
Nie tak, Panie, nie tak ja proszę; lecz raczej z Samuelem prorokiem pokornie i usilnie błagam: Mów Panie, bo słucha sługa Twój. ( I Król. 3. 9.)
Niech nie mówi do mnie ani Mojżesz, ani żaden Prorok; ale Ty sam mów do mnie, Panie i Boże. Ty, któryś natchnął i oświecił wszystkich Proroków: bo Ty sam bez nich możesz mnie napełnić duchem Twoim, a oni bez Ciebie niczego nie dokażą.
2. Rozbrzmiewają wprawdzie ich słowa, lecz ducha nie dają. Pięknie mówią, lecz serca nie zapalają, jeśli Ty milczysz.
Oni podają literę słowa, lecz Ty odkrywasz znaczenie jego.
Oni ogłaszają tajemnice, lecz Ty odsłaniasz ich treść ku zrozumieniu.
Oni opowiadają przykazania, lecz Ty pomagasz do ich spełniania.
Oni wskazują drogę, lecz Ty dajesz siłę do postępowania Twojemi drogami.
Oni działają tylko nazewnątrz, lecz Ty oświecasz i zapalasz serca.
Oni z wierzchu skrapiają, ale Ty użyźniasz.
Oni wołają słowy, lecz Ty słuchającym dajesz zrozumienie.
3. Niech więc nie mówi do mnie Mojżesz, ale Ty Panie i Boże mój, Prawdo Przedwieczna, mów do mnie; abym snać nie umarł i bez pożytku nie został, gdybym tylko z zewnątrz był upominany, a wewnątrz nie zapalał się. Aby mi się nie obróciło na potępienie słowo słyszane a nie spełnione, poznane a nie pokochane, przyjęte wiarą a nie zachowane.
A przeto: Mów Panie, bo słucha sługa Twój (I Król. 3. 9.); słowa bowiem Twoje, są słowami żywota wiecznego. (Jan 6. 69.)
Mów do mnie ku pocieszeniu mojemu i ku poprawie całego żywota mojego. Tobie zaś ku czci i chwale wiecznej i ku sławie Imienia Twojego.
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów